Πολύ πριν από την πανδημία του κορονοϊού, βρισκόμασταν εν μέσω μιας αυξανόμενης κρίσης μοναξιάς. Το πρόβλημα δεν είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, η λαϊκή κουλτούρα ή η ζωή στην πόλη – είναι ο καπιταλισμός.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας διαπίστωσε ότι η μοναξιά επηρεάζει το 35% των ενήλικων ανθρώπων σε μέρη από τις ΗΠΑ και την Ευρώπη μέχρι την Ινδία, από τη Λατινική Αμερική μέχρι την ανατολική Ασία.
Μελέτη του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ σε βάθος πολλών δεκαετιών διαπίστωσε ότι η οικογένεια, η φιλία και η κοινότητα είναι οι πιο καθοριστικοί παράγοντες όσον αφορά την υγεία και την ευτυχία του ανθρώπου. Σε αντίστοιχη μελέτη του 2015, η ψυχολόγος Julianne Holt-Lunstad διαπίστωσε ότι η μοναξιά αποτελεί παράγοντα κινδύνου για υψηλή αρτηριακή πίεση, στεφανιαία νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο και κατάθλιψη.
Σε ένα καπιταλιστικό σύστημα, πολλοί άνθρωποι δεν έχουν χρόνο να δουν την οικογένειά τους και να διατηρήσουν τις φιλίες τους – πόσο μάλλον να δημιουργήσουν και να καλλιεργήσουν νέες. Είναι δύσκολο να βρεις χρόνο για να δεις ανθρώπους όταν, για παράδειγμα, εργάζεσαι σε πολλές δουλειές (συχνά με ακανόνιστες βάρδιες), ατελείωτες ώρες, μετακινείσαι, φροντίζεις παιδιά και μέλη της οικογένειας και κάνεις τις απαραίτητες εργασίες όταν επιστρέφεις στο σπίτι, όπως το μαγείρεμα, το ψώνια, το πλύσιμο των ρούχων, μερικές φορές όλα μαζί. Ο κοινωνικός χρόνος μειώνεται δραστικά και βρίσκεται στο τέλος της λίστας με όλα όσα πρέπει να κάνει κανείς. Ο δημόσιος χώρος στον οποίο μπορεί κάποιος να περάσει χρόνο δωρεάν ή φτηνά είναι επίσης όλο και πιο περιορισμένος, και όταν τα χρήματα είναι κι αυτά περιορισμένα, οι ανάγκες επιβίωσης έχουν προτεραιότητα. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η κοινωνική ζωή προορίζεται όλο και περισσότερο για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα.
Πηγή: rosa.gr