Γράφει ο «Ανάδρομος»
Γιορτάζουμε και φέτος την 48η επέτειο της εξέγερσης του Νοέμβρη του ’73.
Στεφάνια και ξέφρενη αντιστασιολογία, ανούσιες και υποκριτικές, πολλές φορές, δηλώσεις και κάθε λογής παράτες.
Το νόημα και τα μηνύματα της εξέγερσης θαμμένα κάτω από τόνους στεφανιών σκεπασμένα απ’ τις φωνές και τα συνθήματα των κάθε λογής υμνητών της. Ακόμη κι αυτών που τότε το αρνήθηκαν το συκοφάντησαν, είτε άμεσα είτε έμμεσα, γιατί τους ξεπέρασε σαν λογική και σαν πράξη και έρχονται τώρα να την οικειοποιηθούν, να την «τιμήσουν».
Αγωνιώδης και λυσσαλέα προσπάθεια να την παρουσιάσουν σαν απλή αντιχουντική διαμαρτυρία φοιτητών που ζητούσαν μεγαλύτερα κονδύλια για την Παιδεία και κάποιες συνδικαλιστικές ελευθερίες. Η εξέγερση του Νοέμβρη όμως ξεπέρασε κατά πολύ τα πλαίσια αυτά και αμφισβήτησε ολόκληρο το σύστημα αξιών του καθεστώτος. Ήταν μια καθαρτήρια θυσία άφεσης αμαρτιών που συσσωρεύτηκαν στον τόπο μας πολύ πριν την Δικτατορία.
Ήταν η έφοδος στον ουρανό.
Ήταν η υπέρβαση της κυρίαρχης λογικής.
Ήταν ο συλλογικός εκφραστής του δικαιώματος ανυπακοής στην ανελευθερία.
Ήταν και θα παραμείνει ένας μυστικός και ανομολόγητος έρωτας
