«Η ιστορία της Μαρίας Κάλλας δεν αρχίζει με τη γέννησή της αλλά με τη θλίψη η οποία προηγήθηκε».
“Έπρεπε να βοηθήσω τον εαυτό μου”, έχει πει. “Από παιδί, το ήξερα ότι έπρεπε να βοηθήσω τον εαυτό μου”. Σαν παιδί αντικαταστάτης, προοριζόταν να απαλύνει το πένθος της μητέρας της για τον δίχρονο γιο της, τον Βασίλη, που είχε πεθάνει το καλοκαίρι του 1922». Με αυτά τα λόγια ξεκινά η Lyndsey Spence τη νέα βιογραφία της Μαρίας Κάλλας, ορίζοντας απευθείας τον τόνο όσων θα ακολουθήσουν στο βιβλίο που φέρει τον υπότιτλο «η κρυφή ζωή της». Κι αν έχουν γραφτεί τόσα για τη θρυλική divina, μια νέα ματιά σε αθέατες εικόνες πίσω από τις σκηνές των κορυφαίων λυρικών θεάτρων του εικοστού αιώνα έχει πάντα ενδιαφέρον – ειδικά για το ελληνικό αναγνωστικό κοινό.
Η Ιρλανδή συγγραφέας, ιστορικός και σεναριογράφος προσεγγίζει τον ογκόλιθο Κάλλας μέσα από άγνωστο μέχρι πρότινος αρχειακό υλικό και την αλληλογραφία της, ρίχνοντας φως στην τραγική ιδιωτική ζωή της. Με τα λόγια της ίδιας της Κάλλας μαθαίνουμε, μεταξύ άλλων, πως ο Ωνάσης τη νάρκωνε, ο Μενεγκίνι έγραφε τα κέρδη της στο όνομά του και ο πατέρας της προσποιούνταν ότι πέθαινε πάμφτωχος σε νοσοκομείο, σε μια προσπάθεια να της αποσπάσει χρήματα.
«Στην προσωπική της ζωή, η φωνή της Μαρίας Κάλλας, εκτός από τις στιγμές που τραγουδούσε, σπάνια ακουγόταν. Περιοριζόταν σε εκείνους που εμπιστευόταν, όχι για συμπόνια –ήταν πολύ περήφανη– αλλά για να την καταλάβουν. Παραβλέποντας τα προβλήματά της, έλεγαν ότι η Κάλλας ήταν πολύ δυνατή και υπονόμευαν τον πόνο της. Θέλησα να δώσω στη Μαρία, τη γυναίκα, μια φωνή», αναφέρει η Spence γι’ αυτό το τρυφερό όσο και τραγικό πορτρέτο της μεγαλύτερης ντίβας της κλασικής μουσικής.
