Με επιτυχία ολοκληρώθηκαν χθες Σάββατο τα εγκαίνια της πρωτότυπης και αφιερωματικής έκθεσης για τα 200 χρόνια της Ελληνικής Επανάστασης, με χειροποίητες σημαίες, λάβαρα και περίλαμπρα συμβολικά πανιά, έργα της Μαιρίλης Χαραμή.

Πρόκειται για μία σπάνια συλλογή από πενήντα ιστορικά «πανιά» με συμβολικές προεκτάσεις που σημάδεψαν σημαντικές στιγμές στον Ελλαδικό χώρο, από την αρχαιότητα μέχρι τον Γενάρη του 1822, όταν και καθιερώθηκε, από την Α’ Εθνοσυνέλευση της Επιδαύρου, η ενιαία Ελληνική γαλανόλευκη σημαία με τον Σταυρό. Άλλοτε σε φυσικό μέγεθος, άλλοτε σε αναλογία, η εικαστικός Μαιρηλί Χαραμή αναπαράγει μια σειρά από λάβαρα, φλάμουλες, θυρεούς, μπαϊράκια, παντιέρες, φλάμπουρα και σημαίες που σημάδεψαν τον τόπο μας.

Έτσι ο επισκέπτης της έκθεσης είχε την ευκαιρία να δει από κοντά μια μεγάλη ποικιλία από σημαίες που είτε τις γνωρίζει μέσα από γραπτές αναφορές, είτε τις φαντάζεται μέσα από μύθους, είτε τις έχει συναντήσει μεμονωμένες στις σε διάφορα μουσεία της Ελλάδας.

Δυο λόγια για την εικαστικό Μαιρηλί Χαραμή:
Η Μαιρηλί Χαραμή γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζεί στην Αθήνα. Σπούδασε Οικονομικά και Γαλλική φιλολογία. Εργάστηκε στην Ιονική Τράπεζα και στη συνέχεια στην Alpha Bank απ’ οπου και συνταξιοδοτήθηκε. Από νέα της άρεσε ότι είχε σχέση με το ύφασμα… Μετά την συνταξιοδότηση της ασχολήθηκε με το πάτσγουωρκ, το κέντημα και την σύνθεση με υφάσματα.
Έχει λάβει μέρος σε διάφορες εκθέσεις στην Ελλάδα και στην Γαλλία. Έχει οργανώσει τρείς ομαδικές εκθέσεις και η συγκεκριμένη για τις σημαίες είναι η πρώτη της ατομική. Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.
Στο σύντομο χαιρετισμό της αναφέρθηκε συγκεκριμένα «ότι έδωσα πολύ μεγάλη έμφαση στα υλικά και τα χρώματα που χρησιμοποιήθηκαν έτσι ώστε να προσεγγίζουν τις αυθεντικές. Αποφάσισα να τις φτιάξει από λινά υφάσματα για να έχουν την ευκαμπτότητα των μάλλινων και συγχρόνως να είναι πιο εύκολη η συντήρηση τους στο βάθος του χρόνου. Επίσης μπήκα στον πειρασμό να βάψω τα λινά με φυτικές βαφές για να αποδοθούν καλλίτερα οι χρωματισμοί. Τέλος όλες οι ραφές και οι επιρραφές έγιναν εξ ολοκλήρου στο χέρι. Απλά από μεράκι γι’ αυτήν την …άλλη αίσθηση».