Έφυγε στα 91 του χρόνια ο Ελβετός σκηνοθέτης Ζαν-Λικ Γκοντάρ, πρωτοπόρος του «νέου κύματος» στον κινηματογράφο της δεκαετίας του 1960.
Ξεκινώντας τη καριέρα του ως κριτικός κινηματογράφου για το έγκυρο περιοδικό Cahiers du Cinéma, ο Γκοντάρ επέκρινε την «παράδοση της ποιότητας» του γαλλικού κινηματογράφου, λέγοντας πως δίνει έμφαση στις καθιερωμένες συμβάσεις έναντι της καινοτομίας και του πειραματισμού.
Ως απάντηση στον συμβατικό κινηματογράφο του Χόλιγουντ, ο ίδιος και οι ομοϊδεάτες του άρχισαν να γυρίζουν τις δικές τους ταινίες. Ο Γκοντάρ έλαβε για πρώτη φορά παγκόσμια αναγνώριση για την ταινία του «Χωρίς ανάσα» το 1960, συμβάλλοντας στην καθιέρωση του κινήματος του Νέου Κύματος, ενώ συχνά εξέφραζε τις πολιτικές του θέσεις, με τον ίδιο να είναι αναγνώστης της υπαρξιακής και μαρξιστικής φιλοσοφίας.
Ο Γκοντάρ δημιούργησε αρκετά έργα που αναφέρονται άμεσα στον πόλεμο του Βιετνάμ, εκφράζοντας τις αντιπολεμικές θέσεις του, ενώ επηρεάστηκε από τον Γερμανό ποιητή και θεατρικό συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ.
Εμπνευσμένος από την εξέγερση του Μάη του 68 , ο Γκοντάρ, μαζί με τον Φρανσουά Τρυφό, ηγήθηκαν διαδηλώσεων που απέκλεισαν το Φεστιβάλ των Καννών το 1968 σε ένδειξη αλληλεγγύης προς τους φοιτητές και τους εργαζόμενους, δηλώνοντα πως δεν προβλήθηκε ούτε μία ταινία στο φεστιβάλ που να αντιπροσώπευε τους σκοπούς τους. «Είμαστε πίσω από την εποχή», είχε δηλώσει.
Σε μια δημοσκόπηση του Sight & Sound το 2002, ο Γκοντάρ κατέλαβε την τρίτη θέση στους δέκα καλύτερους σκηνοθέτες όλων των εποχών των κριτικών. Λέγεται ότι «δημιούργησε ένα από τα μεγαλύτερα σώματα κριτικής ανάλυσης από οποιονδήποτε σκηνοθέτη από τα μέσα του εικοστού αιώνα», ενώ ο ίδιος και το έργο του έχουν διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην αφηγηματική θεωρία και έχουν «αμφισβητήσει τόσο τις νόρμες του εμπορικού αφηγηματικού κινηματογράφου όσο και το λεξιλόγιο της κινηματογραφικής κριτικής».
Το 2010, ο Γκοντάρ έλαβε τιμητικό βραβείο της Ακαδημίας, αλλά δεν παρέστη στην τελετή απονομής. Την ίδια περίοδο είχε δηλώσει σε συνέντευξή του, που δημοσιεύτηκε σε γαλλικό περιοδικό ότι «όλος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στην Ελλάδα», όταν η χώρα είχε γίει στόχος επιθέσεων, που έκαναν λόγο για «τεμπέληδες» Έλληνες.
«Θα έπρεπε να ευχαριστήσουμε την Ελλάδα. Είναι η Δύση που χρωστάει στην Ελλάδα. Η φιλοσοφία, η δημοκρατία, η τραγωδία… Πάντα ξεχνάμε τη σχέση ανάμεσα στην τραγωδία και τη δημοκρατία», είχε δηλώσει, καταλήγοντας:
«Χωρίς Σοφοκλή δεν θα υπήρχε Περικλής. Χωρίς τον Περικλή δεν θα υπήρχε Σοφοκλής. Ο τεχνολογικός κόσμος στον οποίο ζούμε τα χρωστά όλα στην Ελλάδα. Ποιος ανακάλυψε τη λογική; Ο Αριστοτέλης… Όλος ο κόσμος χρωστάει χρήματα σήμερα στον Ελλάδα. Θα μπορούσε να ζητήσει από το σημερινό κόσμο μας χιλιάδες εκατομμύρια για τα δικαιώματα του συγγραφέα και θα ήταν λογικό να της τα δώσουμε. Πάραυτα. Κατηγορούν τους Έλληνες ότι είναι και ψεύτες… Αυτό μου θυμίζει ένα παλιό συλλογισμό που είχα μάθει στο σχολείο. Ο Επαμεινώνδας είναι ψεύτης ή όλοι οι Έλληνες είναι ψεύτες, άρα ο Επαμεινώνδας είναι Έλληνας. Δεν έχουμε προχωρήσει καθόλου».