«Δεν είναι αγάπη, ευαισθησία, είναι η ίδια η ζωή, η ζωή μου, που βρήκα όταν την είδα στα χέρια σου, στο στόμα σου στο στήθος σου»
Η Μεξικανή ζωγράφος Φρίντα Κάλο έζησε πολλούς έρωτες. Όμως ο έρωτας που έμεινε στην ιστορία ήταν αυτός που έζησε με τον επίσης ζωγράφο, Ντιέγκο Ριβέρα. Εκείνη ήταν 21 χρονών κι εκείνος 42, όταν του ζήτησε να κρίνει τους πίνακες της. Τότε ερωτεύτηκαν και παντρεύτηκαν σχεδόν αμέσως. Οι δυο τους ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο και αναγνωρίστηκαν διεθνώς ως καλλιτεχνικό ζευγάρι. Λίγα χρόνια αργότερα, οι πρώτες δυσκολίες φάνηκαν στις σχέσεις τους. Ο Ντιέγκο ήταν γυναικάς και έκανε σχέση ακόμα και με την μικρότερη αδερφή της Φρίντα, Κριστίνα. Όμως και η Φρίντα είχε συνάψει σχέσεις τόσο με άντρες όσο και με γυναίκες. Η λίστα με τις κατακτήσεις της περιλαμβάνει από τον Λεον Τρότσκι μέχρι την Ζοζεφίν Μπέικερ και τον φωτογράφο Νίκολα Μάρεϊ. Όμως η σχέση της με τον Ντιέγκο σημάδεψε τη ζωή της και αυτό απαθανατίστηκε και στα ερωτικά της γράμματα. Μερικές από τις επιστολές που του έγραψε, είναι οι παρακάτω.
«Δεν σου ζητώ να με φιλήσεις, ούτε να ζητήσεις συγνώμη όταν πιστεύω ότι έχεις κάνει λάθος. Ούτε ακόμη θα σου ζητήσω να με αγκαλιάσεις όταν το χρειάζομαι περισσότερο. Δεν σου ζητάω να μου λες πόσο όμορφη είμαι, ακόμη και εάν είναι ψέμα, ούτε να μου γράφεις κάτι όμορφο. Δεν θα σου ζητήσω ούτε να μου τηλεφωνήσεις και να μου πεις πώς πήγε η μέρα σου, ούτε να μου πεις ότι σου λείπω. Δεν θα σου ζητήσω να με ευχαριστήσεις για όσα κάνω για εσένα, ούτε να με φροντίσεις όταν η ψυχή μου είναι στα κάτω της και φυσικά, δεν θα σου ζητήσω να με υποστηρίξεις στις αποφάσεις μου. Ακόμη, δεν θα σου ζητήσω να με ακούσεις όταν έχω χίλιες ιστορίες να σου πω. Δεν θα σου ζητήσω να κάνεις τίποτε, ούτε ακόμη να είσαι στο πλευρό μου για πάντα. Γιατί εάν πρέπει να σου το ζητήσω, δεν το θέλω πλέον».
«Diego, η αλήθεια είναι, και είναι μεγάλη, πως εγώ δεν θα ήθελα ούτε να μιλάω, ούτε να κοιμάμαι ούτε να ακούω, ούτε να αγαπάω. Μόνο να νιώθω εγκλωβισμένη, χωρίς να φοβάμαι το αίμα, χωρίς χρόνο ούτε μαγεία, μέσα στο δικό σου φόβο και μέσα στη φοβερή σου αναστάτωση και μέσα στον ίδιο το χτύπο της καρδιάς σου. Όλη αυτή η τρέλα, αν σου την είχα ζητήσει, το ξέρω πως για την ησυχία σου θα ήταν σκέτη σύγχυση. Σου ζητάω βιαιότητα χωρίς νόημα και εσύ μου δίνεις τη χάρη σου, το φως και τη ζεστασιά σου. Θα ήθελα να σε ζωγραφίσω αλλά δεν υπάρχουν χρώματα και ας τα έχω τόσα πολλά μέσα στη σύγχυσή μου, στο τόσο συγκεκριμένο σχήμα της μεγάλης μου αγάπης».
«Δεν είναι αγάπη, ευαισθησία, είναι η ίδια η ζωή, η ζωή μου, που βρήκα όταν την είδα στα χέρια σου, στο στόμα σου στο στήθος σου. Έχω τη γεύση των αμυγδάλων από τα χείλη σου στο στόμα μου».
[Πηγή: www.doctv.gr]