Όπως σημειώνει, οι άνθρωποι καταλήγουν να μένουν στα νοσοκομεία γιατί στην Ελλάδα η μετανοσοκομειακη φροντίδα υπήρχε για αυτούς που έχουν να πληρώσουν.
Συγκλονίζει η Ελένη Ιωαννίδου , Διευθύντρια της Παθολογικής κλινικής στo Γενικό Νοσοκομείο Ρεθύμνου που σε ανάρτησή της διηγείται ιστορίες ανθρώπων ξεχασμένων που «ξεμένουν» στο νοσοκομείο.
Όπως σημειώνει, οι άνθρωποι καταλήγουν να μένουν στα νοσοκομεία γιατί στην Ελλάδα η μετανοσοκομειακη φροντίδα ποτέ δεν υπήρχε. Ή υπήρχε για αυτούς που έχουν να πληρώσουν. Αυτό που άλλαξε είναι η φτώχεια που άφησε τους ανθρώπους ανασφάλιστους χωρίς ρεύμα, χωρίς σύνταξη, και τους συγγενείς τους χωρίς καμία δυνατότητα να πληρώσουν για τον άνθρωπο τους έστω και λίγα.
Μεταξύ άλλων, γράφει:
Άνθρωποι ξεχασμένοι από το κράτος και τους ανθρώπους
Ο κύριος Ηλίας 62 ετών βρέθηκε στο μαγαζί του πεσμένος μετά από 5 μέρες μέσα σε ακαθαρσίες έχοντας υποστεί ένα σοβαρό εγκεφαλικό επεισόδιο. Μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο και παρά τις σοβαρές επιπλοκές επιβίωσε. Κανείς δεν τον έψαξε κανένας δεν ήρθε. Τώρα διανύει τον 3ο μήνα μέσα στο νοσοκομείο γιατί δεν έχει που να πάει. Δεν μπορεί να αυτοεξυπηρετηθει και είναι ανασφάλιστος. Με τους συγγενείς δεν είχε επαφές. Καμία δομή δεν μπορεί να τον δεχτεί. Έχει ήδη περάσει 2 ενδονοσοκομειακες λοιμώξεις, έχει κατακλίσεις και το τέλος του είναι προδιαγεγραμμένο σε ένα δωμάτιο νοσοκομείου αφού θα έχει καταναλώσει άπειρους ιατρικούς πόρους, θα έχει δημιουργήσει πολυανθεκτικα μικρόβια χωρίς καμία απολύτως προοπτική να επιβιώσει.
Ο κύριος Γιώργος 65 ετών είναι 10 μήνες μέσα στο νοσοκομείο. Χρόνιος αναπνευστικός ασθενής. Δεν έχει ρεύμα στο σπίτι του άρα δεν μπορεί να έχει οξυγόνο. Είναι φυσικά ανασφάλιστος άρα και ρεύμα να είχε δεν θα μπορούσε να έχει οξυγόνο. Τα παιδιά του δεν έχουν καμία οικονομική δυνατότητα να τον στηρίξουν. Παραμένει ξαπλωμένος σε ένα κρεβάτι ιδρυματοποιημένος χωρίς κανένα απολύτως λόγο νοσηλείας.
(…).
Τι άλλαξε;
Γιατί οι άνθρωποι «ξεμένουν» στο νοσοκομείο;
Στην Ελλάδα η μετανοσοκομειακη φροντίδα ποτέ δεν υπήρχε. Ή υπήρχε για αυτούς που έχουν να πληρώσουν. Αυτό που άλλαξε είναι η φτώχεια που άφησε τους ανθρώπους ανασφάλιστους χωρίς ρεύμα, χωρίς σύνταξη, και τους συγγενείς τους χωρίς καμία δυνατότητα να πληρώσουν για τον άνθρωπο τους έστω και λίγα.
Πηγή: www.rosa.gr