Του Δημήτρη Ραπίδη
Μαζί με το σκληρό πολιτικό παιχνίδι, τόσο σε προεκλογικές περιόδους όσο και σε «νεκρό χρόνο», στο βάθος των κοινοβουλευτικών θητειών και των δεκαετιών δηλαδή, ο μειονοτικός πληθυσμός της Θράκης έχει βρεθεί βαθιά στιγματισμένος και δακτυλοδεικτούμενος.
Κάποτε, πριν από αρκετά πλέον χρόνια, σε ένα τραπέζι φίλων στα βόρεια προάστια, έτυχε να συμφάγω με έναν υψηλόβαθμο στρατιωτικό – top στρατιωτικό στέλεχος θα έλεγε κανείς – με εξαιρετική εικόνα της κοινωνικής πραγματικότητας στη Δυτική Θράκη, αλλά και της πολιτικής κατάστασης στην Τουρκία.
Εκείνο το βράδυ έμαθα πολλά για την μουσουλμανική μειονότητα, το ρόλο του τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, τις ισορροπίες και την πραγματικότητα στη Ροδόπη, τους Πομάκους, τα τουρκικά δορυφορικά πιάτα στα σπίτια των χωριών και πολλά άλλα. Πολλές από τις πληροφορίες που έλαβα εκτιμούσα ότι αποτελούσαν αποκύημα της φαντασίας στρατόπληκτων, ωστόσο η αλήθεια είναι ότι στα χρόνια που ακολούθησαν πολλά από όσα έμαθα εκείνο το βράδυ επαληθεύτηκαν κι από άλλους, «μυημένους» στις εξελίξεις στην περιοχή.
Μαζί με το σκληρό πολιτικό παιχνίδι κι από τις δύο πλευρές, τόσο σε προεκλογικές περιόδους όσο και σε «νεκρό χρόνο», στο βάθος των κοινοβουλευτικών θητειών και των δεκαετιών, ο μειονοτικός πληθυσμός της Θράκης έχει βρεθεί βαθιά στιγματισμένος και δακτυλοδεικτούμενος. Μία μεγάλη κοινότητα που είναι πολλές φορές έρμαιο πολιτικών ισορροπιών, πάσης φύσης εκμετάλλευσης και ποικίλων προσεταιρισμών. Από ζητήματα «εθνικού χαρακτήρα» μέχρι υποθέσεις κομματικές, υποθέσεις με θρησκευτική αναφορά, όπως το ζήτημα των μουφτήδων και της επιρροής των κορανικών σχολείων μέχρι διευθετήσεις και ιστορίες πελατειακού χαρακτήρα, η κατάσταση σε αυτή την -κατά τα άλλα πανέμορφη- γωνιά της χώρας είναι από ύποπτη έως σκοτεινή κι ανησυχητική.
Όσα έχουν δει το φως της επικαιρότητας από την επαύριο των εκλογών της 21ης Μαίου και ειδικά τις τελευταίες μέρες αποκαλύπτουν ένα σκληρό πολιτικό παιχνίδι, αλλά πέρα από αυτό αναδεικνύουν και μία σειρά πολιτικών που ακολουθούνται εδώ και δεκαετίες, πολιτικών που εκθέτουν συνολικά τη χώρα μας. Η χωρίς προηγούμενο μη συμμόρφωση των ελληνικών δικαστηρίων με τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αναφορικά με τους μειονοτικούς συλλόγους, όχι μόνο διασύρει την χώρα μας ως αναξιόπιστο κράτος για την τήρηση του διεθνούς δικαίου, αλλά καθιστά το τουρκικό προξενείο προστάτη της μειονότητας. Αυτή την προεκλογική περίοδο μάλιστα το ζήτημα της μουσουλμανικής μειονότητας και του ρόλου της Τουρκίας στην περιοχή αποτελούν για πρώτη φορά κεντρικό θέμα αντιπαράθεσης στις ελληνικές εκλογές.
Ο πόλεμος δηλώσεων μεταξύ στελεχών της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζεται, σε μία περίοδο που η κοινωνία μοιάζει να έχει ήδη εισέλθει σε μία μετεκλογική περίοδο, την τουριστική σεζόν να προχωρά, τα προβλήματα των εργαζόμενων στον κλάδο του επισιτισμού να φουντώνουν και τις μαγικές ομορφιές του «ελληνικού καλοκαιριού» να συνεχίζουν να θέλγουν τους τουρίστες, αλλά να προκαλούν μία μελαγχολία στους ντόπιους, σε εμάς δηλαδή, που συνεχίζουν να παλεύουν να τα βγάλουν πέρα σε μία οικονομία που «ντουμπανοποιείται» (νεολογισμός από το Ντουμπάϊ), με κύρια χαρακτηριστικά τις βαθιές ανισότητες, το φτηνό εργατικό δυναμικό και το διαρκές χαμήλωμα του πήχη στην ποιότητα ζωής.
Τα ζητήματα της οικονομίας έχουν δώσει τη θέση τους στα ζητήματα της μειονότητας, σε έναν ακόμη πολιτικό παροξυσμό που θα κρατήσει για λίγες ακόμη μέρες, άντε μέχρι τις εκλογές, για να επανέλθουμε μετά στην ίδια σκληρή πραγματικότητα και για την Θράκη και για την υπόλοιπη χώρα.
Πηγή: www.rosa.gr