Ο πρωθυπουργός και ο επικεφαλής της Ελληνικής Λύσης έχουν έρθει κοντά το τελευταίο διάστημα με πρωτοβουλία του Άδωνι Γεωργιάδη – Ποιος ο ρόλος του Ευάγγελου Βενιζέλου
Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο πρωθυπουργός μίλησε για όσα σχεδιάζει να κάνει το επόμενο διάστημα στο κρίσιμο πεδίο της οικονομίας, παρουσιάζοντας αδρά μια λίστα προτάσεων ενόψει του κρίσιμου χειμώνα. Είπε τα γνωστά κι αναμενόμενα που θα ακούγαμε από τα χείλη κάθε πρωθυπουργού, υποσχέθηκε στήριξη της κοινωνίας, μίλησε για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, αυτά τα μεγάλα λόγια που δεν επαληθεύονται ποτέ στην πράξη και δεν ανατρέπουν την σκληρή οικονομική πραγματικότητα για την πλειοψηφία των πολιτών.
Όλοι γνωρίζουμε ότι έχουμε μπροστά μας μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση και είναι δεδομένο ότι η σημερινή κυβέρνηση και δεν μπορεί και δεν θέλει κυρίως να στηρίξει τα πλατιά κοινωνικά στρώματα. Οπότε λίγη σημασία έχει τι είπε ο πρωθυπουργός στο επίπεδο της οικονομίας και των παροχών, ειδικά από τη στιγμή που δεν μας δίνει τη μεγάλη εικόνα και κοιτάει μόνο πώς θα χαϊδέψει τα αυτιά των πολιτών για τους επόμενους, λίγους μήνες.
Εκείνο που έχει ενδιαφέρον όμως είναι η ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του κ. Βελόπουλου, κάτι για το οποίο γράψαμε εδώ πριν λίγες μέρες βλέποντας που πάει η κατάσταση. Στην ερώτηση σχετικά με το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας ΝΔ-Ελληνικής Λύσης, ο πρωθυπουργός δεν απέκλεισε το σενάριο αυτό, τονίζοντας ότι είναι νωρίς να μιλήσει για μετεκλογικές συνεργασίες. Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι οι δύο πολιτικοί άνδρες έχουν έρθει κοντά το τελευταίο διάστημα με πρωτοβουλία του Άδωνι Γεωργιάδη που εκτελεί χρέη μεσολαβητή και θέλει να δει μια τέτοια συνεργασία να πραγματοποιείται για να ενισχύσει περαιτέρω και το δικό του προφίλ εντός κι εκτός ΝΔ, στον ευρύτερο ιδεολογικό χώρο πέραν της κεντροδεξιάς και της λαϊκής δεξιάς.
Στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου ο πρωθυπουργός μίλησε για όσα σχεδιάζει να κάνει το επόμενο διάστημα στο κρίσιμο πεδίο της οικονομίας, παρουσιάζοντας αδρά μια λίστα προτάσεων ενόψει του κρίσιμου χειμώνα. Είπε τα γνωστά κι αναμενόμενα που θα ακούγαμε από τα χείλη κάθε πρωθυπουργού, υποσχέθηκε στήριξη της κοινωνίας, μίλησε για αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, αυτά τα μεγάλα λόγια που δεν επαληθεύονται ποτέ στην πράξη και δεν ανατρέπουν την σκληρή οικονομική πραγματικότητα για την πλειοψηφία των πολιτών.
Όλοι γνωρίζουμε ότι έχουμε μπροστά μας μια εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση και είναι δεδομένο ότι η σημερινή κυβέρνηση και δεν μπορεί και δεν θέλει κυρίως να στηρίξει τα πλατιά κοινωνικά στρώματα. Οπότε λίγη σημασία έχει τι είπε ο πρωθυπουργός στο επίπεδο της οικονομίας και των παροχών, ειδικά από τη στιγμή που δεν μας δίνει τη μεγάλη εικόνα και κοιτάει μόνο πώς θα χαϊδέψει τα αυτιά των πολιτών για τους επόμενους, λίγους μήνες.
Εκείνο που έχει ενδιαφέρον όμως είναι η ιδιαίτερη σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ του κ. Μητσοτάκη και του κ. Βελόπουλου, κάτι για το οποίο γράψαμε εδώ πριν λίγες μέρες βλέποντας που πάει η κατάσταση. Στην ερώτηση σχετικά με το ενδεχόμενο μετεκλογικής συνεργασίας ΝΔ-Ελληνικής Λύσης, ο πρωθυπουργός δεν απέκλεισε το σενάριο αυτό, τονίζοντας ότι είναι νωρίς να μιλήσει για μετεκλογικές συνεργασίες. Είναι αλήθεια, ωστόσο, ότι οι δύο πολιτικοί άνδρες έχουν έρθει κοντά το τελευταίο διάστημα με πρωτοβουλία του Άδωνι Γεωργιάδη που εκτελεί χρέη μεσολαβητή και θέλει να δει μια τέτοια συνεργασία να πραγματοποιείται για να ενισχύσει περαιτέρω και το δικό του προφίλ εντός κι εκτός ΝΔ, στον ευρύτερο ιδεολογικό χώρο πέραν της κεντροδεξιάς και της λαϊκής δεξιάς.
Όχι, δεν είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας αυτό που σας περιέγραψα, αλλά το κυρίαρχο σχέδιο που επεξεργάζεται αθόρυβα και μεθοδικά το Μαξίμου για την επόμενη μέρα. Έτσι, όλοι βγαίνουν κερδισμένοι: Ο κ. Μητσοτάκης παραμένει πρωθυπουργός για δεύτερη τετραετία, ο Βελόπουλος παίρνει τα σκήπτρα του Καρατζαφέρη και συμμετέχει στην κυβέρνηση κρατώντας αρραγές το υπερ-λαϊκιστικό, ακροδεξιό μέτωπο της ΝΔ και του ευρύτερου χώρου και ο Βενιζέλος μπαίνει ξανά στο κάδρο, εκπροσωπώντας τον άλλοτε κεντρώο, «μεταρρυθμιστικό χώρο» του ΠΑΣΟΚ, που «έβαλε πλάτη στα δύσκολα» του πρώτου και δεύτερου μνημονίου, βελτιώνοντας σταδιακά και τις σχέσεις Μητσοτάκη-Ανδρουλάκη που έχουν πληγεί σημαντικά από το σκάνδαλο των υποκλοπών. Σε αυτό το σχέδιο ο κ. Τσίπρας μένει εκτός και, κυρίως, βγαίνει ηττημένος για ακόμη μία φορά, καταγράφοντας την 4η σερί ήττα από το 2019, προκαλώντας αναπόφευκτα τριγμούς μέσα στο κόμμα, ένα μόλις χρόνο μετά το συνέδριο της διεύρυνσης.
Το μεγάλο ερώτημα, λοιπόν, δεν είναι κατά πόσο θα επαληθευτούν τα παραπάνω στις προσεχείς εκλογές, αλλά με ποιον τρόπο μπορούν να ανατραπούν από την αξιωματική αντιπολίτευση και να αλλάξουν οι συσχετισμοί υπέρ της. Υπάρχει τρόπος; Και αν ναι, τι σχέδιο επεξεργάζονται στην Κουμουνδούρου; Η αμφισβήτηση των δημοσκοπήσεων δεν φαίνεται να αποτελεί αποτελεσματική στρατηγική για τη συνέχεια, ούτε επίσης το συνεχές αίτημα για προκήρυξη πρόωρων εκλογών. Χρειάζεται σίγουρα κάτι παραπάνω, κάτι διαφορετικό γιατί, προς το παρόν, η ΝΔ έχει και το μαχαίρι και το πεπόνι.
Πηγή: www.rosa.gr / Δημήτρης Ραπίδης